Guatemala Fedecoagua Huehuetenango

Gwatemala to fascynujący kraj z bogatą rdzenną kulturą i wspaniałymi siedliskami przyrodniczymi. Najbardziej uderzającym elementem krajobrazu jest 37 wulkanów, z których kilka jest nadal aktywnych. Wulkany te są nie tylko atrakcyjne dla podróżników do odkrycia, ale także tworzą odrębny charakter, jaki można znaleźć w gwatemalskich kawach. Położone na północnym zachodzie, graniczące z Meksykiem, Huehuetenango stało się jednym z najbardziej znanych obszarów uprawy kawy w kraju.

Nazwa „Huehuetenango” wywodzi się z historycznego języka Azteków Nahuatl i oznacza „miejsce przodków”. Wysokość w tym obszarze sięga od 300 do 3850 m n.p.m., tworząc idealne warunki mikroklimatu do uprawy kawy. Kawa jest uprawiana na zboczach górskich na wysokości od 1350 do 2000 metrów.

Ze względu na duże wysokości nad poziomem morza, ziarna rosną wolniej niż zwykle i osiągają większą gęstość, tworząc bardzo twardy rdzeń. Sprzyja temu intensywne nasłonecznienie w ciągu dnia, podczas gdy zimne i wilgotne wiatry schładzają obszar w nocy. Większej gęstości towarzyszy bogactwo cytrynowych i owocowych aromatów, które sprawiają, że kawa z Huehuetenango zaliczana jest do lepszych kaw.

Kawa została sprowadzona do Gwatemali w 1760 roku przez europejskich osadników, a uprawa zaczęła się  czterdzieści lat później. Na początku XIX wieku plantacje indygo w Gwatemali zostały zniszczone przez szarańczę, a pięćdziesiąt lat później wynalezienie barwników chemicznych w Europie sprawiło, że produkcja indygo w Gwatemali stała się nieopłacalna. W tym czasie rząd zaczął zachęcać do produkcji kawy jako dobra handlowego. W 1859 roku do Europy wyeksportowano około 400 kwintalów (kwintalów = 100 funtów) kawy. W 1860 r. eksport kawy wzrósł prawie trzykrotnie do 1100 kwintalów, a w 1868 r. rząd wprowadził program, w ramach którego rozdano rolnikom wiejskim ponad milion sadzonek.