Spośród krajów tropikalnych Kostaryka jest prawdopodobnie najbardziej świadomym ekologicznie krajem. Ponad 25% powierzchni kraju jest objęte ochroną w parkach narodowych, a 5% światowej bioróżnorodności znajduje się w tym stosunkowo niewielkim kraju. Oprócz imponującego postępu w ochronie przyrody, Kostaryka cieszy się również reputacją stabilnego wzrostu gospodarczego. Kostarykańczycy nazywają siebie „ticos” i głęboko wierzą w brak narodowej armii. Nic dziwnego, że ten postępowy naród jest uważany za jeden z najszczęśliwszych ludzi na świecie według Wskaźnika Szczęśliwej Planety. Wierzymy, że tę troskę można odnaleźć również w każdej filiżance kawy z tego środkowoamerykańskiego piękna.

Początki produkcji kawy w Kostaryce sięgają końca XVIII wieku. Rząd wprowadził znaczące zachęty do uprawy kawy, przekazując plantatorom ziemię uprawną za darmo po pięciu latach uprawy. Dzięki temu kawa stała się najważniejszym towarem eksportowym i odegrała istotną rolę w rozwoju gospodarczym kraju.

Jednak do połowy lat 90. produkcja kawy kładła się cieniem na Kostaryce: woda używana do fermentacji ziaren opuszczała stacje mycia bez filtrowania, a wylesianie osiągnęło poziom krytyczny. Dopiero w 1995 roku rząd ponownie wkroczył do akcji i wprowadził radykalną zmianę, wprowadzając surowe przepisy dotyczące ochrony środowiska w produkcji kawy.

Obecnie Kostaryka słynie z jednych z najwyższych standardów produkcji i jakości. Obejmuje to nie tylko wysokie standardy jakości dotyczące kawy, ale także dobrostan społeczny i przyjazne dla środowiska technologie przetwarzania stosowane w produkcji. Kostarykańskie kawy charakteryzują się dobrze zbalansowanym smakiem i zaskakującą, świeżą i słodką kwasowością.

Lactic fermentation

Podczas fermentacji mlekowej bakterie kwasu mlekowego nie tylko produkują kwas mlekowy, ale także enzymy rozkładające złożone białka na wolne aminokwasy. Przyczynia się to do rozwoju niektórych cech, które składają się na profil sensoryczny kawy, takich jak smak „umami”.